Eg såg dauden
måla på veggen
av ljos frå natta ute
inn gjennom vindauge
Visst var han frykteleg
der daudingeskallen forma seg
Eit kvitt glis i mot meg
Ein glisande klisjé
heilt ufarleg for meg
Fysst då sola stod opp
då daudningen svann henn, slo det ned i meg
det einaste eg kunne vere sikker på
var at eg, den natta, hadde sett daudingen måla på veggen.
Då byrja ting skje inne i meg
klisjéen hogg seg fast og nekta
sleppe tak.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar