onsdag 30. januar 2013

For så stort steg tok du ut i suppa
At alt som kringsatte deg i galskapen
Var deg sjølv.

For så høgt og hardt flaug du inn i orkanhjarte
At alle fiendar snudde seg bort
og lata som ingenting
då du kraup vond og full av blåmerker ut i graset

Så sto du no der føre spegelen
og kviskra stille til deg sjølv
Du prøvde høyre så godt etter kva du sa
noterte så glasskår spruta

med eit så landa du i glashaugen
av alle stjerner du hadde pensjonert
og cava og strevde for å reise deg

Då plutselig forstod me at me kunne, i eit mørkt sekund
støtte oss opp frå helvete
men alikevel sakne det verste i oss

Blodskutte augo stirrar ut i verda og snur litt på det heile
Når ein ser slik ut, så spinn verda fortare
Men ein står fast som faen
I G-punktet i sin eigen jævla sentrifuge
blir alt klissete og treigt.
Det er lett å hate
lett å skru av

Då er det vanesakar og fanesakar
skal brenne
bøker
byttar hender raskare enn spytt treff bakken
og tusen kuler flyr mellom dei stridande
som elskar å bli truffe.

Men bunnlinja er; som i alle krigar ein vil vinne
at reknskapet viser:
ein treng fleire soldatar.

2 kommentarer: