Kjøparen & Forfattaren

DENNE KAN ME TRYKKA: SMÅSKUMLE REFERANSAR OG EI GJENREISING AV
POTENSPROBLEMA VÅRE:

Han skyver sakte alle notatene
og skissene sine fra seg, og inn mot veggen. Alle notatbøkene og
permane skraper mot den kalde, kvitmalte betongen som skrivebordet
hans står inntil. Kan hende var det ein dårleg idé å legge så mykje
pengar inn i eit så fint skrivebord. Ei glasplate, med ledningar, lys
og USB i hopetal. Integrert dockingstasjon for Mac, flotte integrerte
høgtalarar og vinskap. Han drikk jo ikkje vin. Har ikkje apple-pc ein
gong. Det var berre noko tiltalande og innviterande med skrivebordet.
Tre bein på eit massivt fundament. Ein rolls royce av glas til å
skrive og surfe internet på. Eit must for ein vordande forfattar. Han
skulle skrive og forandre verda, tjene store pengar og pule masse
damer. Han hadde studert på SkriveKunstAkademiet, og debuterte i ei
diktsamling for ungdomar, i ein alder av tjuefem. Og bordplata, såg ut
som ho var skåre ut or himmlen. Som den klaraste diamant lysar
skrivebordet mot han når han opner døra. 227 led diodar lyser mot han.
Dei dimmer seg ned når han klappar.

Gjevare skrivebord skulle han ikkje ha klare funne med mindre dei
hadde gravd opp levningane etter dei fem store, og bygd eit integrert
mausoleumsskrivebord i eik. Då kunne han ha svevd og lånt av alle
kreftene deira.

På den andre sida, så er det nesten som all verdas forfattarar,
kunstnarar, ingeniørar og glupe skallar svever rundt bordet hans, der
han sitt og lar seg innspirere av alt internet kan gi han. Det finns
ikkje tvil i han. Det er berre eit spørsmål om tid før det smell.

«Eit godt kjøp» seier han høgt.