Då eg var liten

Ein kan ikkje klara leva
skal ein leva livet steil
og krangla knuffa skrika høgt
om kver ein halv og heil
då kan ein sjå i spegelen
og veta kva ein har
eit slete ansikt, gamle kler
og arr i frå han far

300 mann sku slost med meg
eg drap dei kvar ein mann
for eg har sett kor skjørt alt er
eg veit kva triks eg kan
dei lev jo berre i telefon
trådlaust og på nett
eg som har bygd jernbane!
Eg knuste dei med spett

No skal eg ut og kverka dei
og oppdra nokre fleir

Jahvist!
Fordømte femte avkom sveik
ein femte kolonist

Det kan vel ver dei greier seg
med bank og pryl og deng
heile jævla menneskeslekta
sendte rett i seng

dei rautar rundt som hundar
og syt på eit kontor
nei, sannelig eg seier deg
dei krøkast vel seint no