Ny tid

Eit meir oppkonstruert namn skal du leite lenge etter

tida er kanskje noko av det meist uvesentlege du kan tenkje deg

Det er som villbringebær eller gras

Dei berre veks fram ut or ingenting

Ingen bryr seg om det, anna enn enkelte punkt i tida

Som når eit lite barn strekk handa ut mot eit bringebær, grip om det med neven, og knuser som den enklaste ting i verda.

Som når nokon blir glad i ein park

eller når ein grasklyppar har glømt nokre striper i ein plen

Tida er rimelig lite poetisk

Men av og til, når ein flyr gjennom tid og rom, så fester augo seg på noko som ein kunne tenkje seg å røre ved.

Eg kjørte i full fart

i ein bil på ein veg

Eg såg noko statisk i vegkanten

Ein lyktestolpe

Eg ville stanse ved han

Heldigvis er eg berre passasjer

Eg strekk handa ut mot han

Tida står stille her ute i vegkanten

Bilen susar vidare

ein liten del av meg blir igjen